Cumhuriyet’ten Orhan Bursalı, Hürriyet’den Abdülkadir Selvi, Milliyet’den Zafer Şahin, Sabah’tan Mahmut Övür, Birgün’den L. Doğan Tılıç, Yeni Şafak’tan Tamer Korkmaz köşelerinde Kemal Kılıçdaroğlu ve CHP’deki koltuk çekişmelerine yer verdi.
DOĞAN TILIÇ: ADAY OLMAYACAĞINI SÖYLESE DE
Birgün muharrirlerinden L. Doğan Tılıç’ın Değişimin dayanılmaz hafifliği ve Dedeeeem! başlıklı yazısı:
Herkes nerdeyse yalnızca onu konuşuyor ve CHP de esasen memleketin en risksiz en cazip tartışma bahsidir. O halde ben de söylemeden geçmeyim: Kılıçdaroğlu, artık aday olmayacağını söylese, özgürce bir genel lider seçilmesi sürecinde kolaylaştırıcı olacağını ilan etse ve misyonunu partide kırılıp dökülmeler olmaksızın gerçekleşecek “değişim”e hizmet etmek diye tanımlasa, kanımca en uygununu yapmış olur.
Tabii bir partinin kimi nasıl genel lider seçeceği o partiyi ilgilendirir, benim şehvetle tartışacağım bahis değil. Fakat, ondan ne anladığınızdan başlayarak “değişim”, partili partisiz memleketi keder edinmiş herkesin konusu.
Hep yazdım, fakat bir daha söyleyeyim: “Değişim”i yalnızca vitrin değişimi, genel lider değişimi olarak anlayanlar ve artık tahripkâr bir iştahla bunu tartışanlar bir sonraki hezimette de Ahmet’in yerine Ayşe’yi (bu erkeklikte o da güç ya) getirmeyi tartışacaklar değişim diye. Yeniden hiçbir şey değişmemiş olacak.
Değişimi bu türlü anlayanların birçoklarının; dün “Dedeeeem” diye öpüp başlarına koydukları, yaptığı bir kalple mest oldukları, cumhurbaşkanlığına ne kadar da yakışır dedikleri, o herkesi kucaklıyor diye daima birlikte onu kucakladıkları, eksiksiz bir kampanya yürütüyor dedikleri Kılıçdaroğlu’nu nasıl yerden yere vurduklarını, neredeyse hain ilan ettiklerini, “git artık” diye çıldırdıklarını gördükçe şaşırıyorum desem palavra olur.
Şaşırmıyorum, zira gerçek bir değişim niyeti, dermanı olmayanların, dahası değişimi bir kişinin yerine bir oburunu koymak sananların yapabileceği öbür bir şey yok!
Burada, “değişim” derken pek önemsediğim bir noktayı kanırtmak için, İtimat Gürkan Öztan’ın dünkü yazısındaki vurgusunu da anımsatayım: Ne oldu masanın diğer 5 liderine? Seçimi yalnızca Kılıçdaroğlu kaybetmiş üzere koltukları kapıp kenara çekildiler!
Sağdan sağdan yürüdüğü bu kadar yoldan sonra, CHP keşke kiminle nereye kadar yol yürüyebileceğini öğrenmiş olsa! Sağında çok şey isteyip alan fakat pek bir şey vermeyenlerin, solunda ise memleket için hiçbir şey istemeden her şeylerini verenler olduğunu görebilse!
“Değişim” derken; “sosyal demokrat” bir parti açısından atılması gereken birinci adım, konjonktürel olarak sağ/muhafazakâr partilerle iş birliği yapsa da, bunu laiklik, özgürlükçülük, cumhuriyetçilik, kamuculuk üzere bedelleri muğlaklaştırıp, onlarla milliyetçilik ve muhafazakârlık yarıştırarak yapamayacağını kabullenmek olsa gerek.
“Değişim” derken; bunu toplumsal bir dönüşüm olarak anlamayan, bir gelecek projesi olmayan ve sırf “şimdi” iktidarda olanı indirip yerine geçmek sanan anlayışının, “şimdi”yi de “geleceği” de kaybettirdiğini görebilmek gerek.
Ve “değişim” derken; “değişim” konusunda “kararlı” olmaktan, “sorumluluk almaktan” kelam ederek aslında kendisine işaret edenlere, “o gitsin ben geleyim” diyenlere de bakmak gerek! “Değişim”den “ben geleyim”den öteki ne anlıyorlar? Nasıl bir “gelecek” düşlüyorlar, toplumu nasıl dönüştürecekler? Şimdiye kadar sağdan sağdan yürünen yolda daha dinamik, daha enerjik, daha genç yürümek midir meramları? Sahi, değişimden ne anlıyorlar?
Önümüzde kazanılması garanti olmayan bir mahallî seçim var! Alışılmış kırıp dökmeden, fakat “değişimi” toplumsal dönüşümü hedefleyen, bir “gelecek” perspektifi olan gerçek bir “değişim” olarak anlayıp, sadece bireyleri değil her şeyi tartışmasanız onu da kaybedersiniz.
Değişimi; sol bedellere sarılarak toplumsal problemleri önceleyen, onları çözme temelinde ve çözerek örgütlenen, şimdiye kadar görüşmediklerimizle “görüşen” bir siyaset üslubuna dönmek olarak anlamazsak, “değişimin dayanılmaz hafifliğiyle” avunur dururuz!
TAMER KORKMAZ: FAZİLETLİ GURURLU NAMUSLU
Yeni Şafak gazetesi muharrirlerinden Tamer Korkmaz’ın “Erdemli, onurlu, namuslu!” başlıklı yazısı:
Siyasi Mağlubiyet Abidesi Kemal Bey, “Toplum yenilenme istiyordu. Biz de yaptık” dedi.
-Şaka gibi!
***
Parti heyetlerini büyük ölçüde değiştirdi.
Ne ki, kendisi yerinde duruyor; koltuğuna yapıştı.
***
Kemal Kılıçdarson’un seçim hezimetleriyle yüzleşebildiğini söyleyebilmek, hala daha mümkün değil…
14 Mayıs’ı geçtim, 28 Mayıs gecesinde bile mağlubiyetten hiç bahsetmemişti!
***
Şu sıralar sarf ettiği “Ağır bir mağlubiyet almadık!” ve “Erdoğan birinci çeşitte yenildi!” üzere lafları mı?
Siyaset bir tarafa, psikiyatrinin radarına girecek cinsten!
TRAVMATİKOĞLU
CHP’nin Başı, “Erdoğan birinci defa birinci tıpta kazanamadı. Bu, onun için önemli bir travma!” dedi.
O vakit, toplamda 13 sefer yenilen bir genel lider olarak kendisinin yaşadığı olağanüstü travmatik vaziyetten de kelam edebilir mi?
***
Mister Kemal’e “acil şifalar” diliyorum!
Cumhuriyet gazetesi muharrirlerinden Orhan Bursalı’nun ‘Okurlar CHP’ye ve sıkıntılarına bakıyor’ başlıklı yazısı:
Tatil havasındayken okurlardan gelen kimi tenkit ve görüşleri burada paylaşayım.
Burada bilhassa 6 Haziran tarihli “Kendi gücünü inşa etmeden yedek güçlerle zafer kazanılmaz” yazım doğrultusunda okurlar görüş belirtiyor.
‘Esas sorun yapısal’
CHP’nin asıl sorunu yapısal problemlerdir. Bunun en başına ideolojiyi koymalı, öteki unsur ve pahaları yok saymadan sorunların çözümü parti kamuoyunda sağlıklı tartışılarak tahlillere ulaşılmalı.
Partiye paraşütle gelen tüm idare takımları yerine, partide fonksiyonel getiri açısından topluma önderlik yapacak donanımlı takımlar Mardin’de, Manisa’da, Kastamonu’da olduğu üzere, tüm ülkede öne çıkarılmalı.
Parti unsur ve kıymetlerinden uzaklaştıkça kendisine olan inancı yitirdi, militan ve mücadeleci takımlar, yerlerini mahallî idare iktidarlarıyla yetinen, mahallî iktidardan öteki gayeleri olmayan belediye liderlerine, hemşeri derneklerine topluluklarına bıraktı. Parti yeni yetme müteahhitlerin kuşatması altında, tutanın elinde kaldığı devşirme takımların denetimine geçti.
Sorun MYK’nin değişimi ile çözülemez. Sorunun çözümü için parti zirveden tırnağa arınma sürecine girerek öncelikle ideolojik çıkışla parti kuşatılmışlıktan kurtarılmalı.
Bunun için de ideolojik temelli yeni üyeler, parti dışındaki misal ideolojiye sahip STK’ler, doğal ittifaklarla ve halkla barışarak tekrar yola çıkılmalıdır. İdeolojik temelli bir manifesto ivedilikle halka açıklanmalı. MYK’de o gitti, bu geldi ile partinin temel yapısal meseleleri çözülemez. Bugün Türkiye’ye her zamankinden daha çok CHP gereklidir. (B.K.)
‘Fikir karışıklığı sürüyor’
Seçim felaketinin akabinde oluşan fikir karışıklığı hâlâ sürüyor. Oy veren seçmen ve CHP için çalışmış istekli ordusu hâlâ bilgi eksikliği ve yarattığı karmaşık fikirlerin altında derin bir ümitsizliğe kapılmış durumda. Bu insanların CHP’yi mağlubiyete götüren nedenleri ve uygulanan siyaset ve verilen stratejik kimi kararlardan çok daha geniş bir kümenin bu sorumluluğu üstlenmesi ve hesabını vermesi gerekir.
Bilgi eksikliğinin acilen giderilmesi ve partinin tekrar eski dinamizmine kavuşması gerekir. Bu olmazsa ikinci bir mağlubiyetin lokal seçimlerde olmasının sonuçlarını düşünmek dahi istemiyorum.
Bir noktaya daha dikkatinizi çekmek isterim. Kılıçdaroğlu’nun SZC TV konuşması, işin özünü kaçırdığını göstermektedir. Konuşma bana meşhur matematikçi öyküsünü hatırlattı. Konuşma sırasında verdiği tüm rakamsal bilgiler yanlışsız fakat bir işe yaramıyor. (Faruk R. Ergül)
CHP’nin sermayesi
Seçim sürecindeki haksız rekabet, hileli oy konusu vs. çok büyük bir dengesizlik vardı. Lakin bunlar sürpriz değildi. Burada husus buna ne kadar hazırlıklı olunduğu idi. CHP’nin bunlar karşısında çok zayıf kaldığını çıktığı kantar gösterdi.
AKP’de 12 milyon kayıtlı üye var ve bir haftada 50 milyon beşere ulaşma kapasiteleri var. (Para gücü vs. bunlar farklı.) Beklerim ki CHP de 10 milyon kayıtlı ve görevlendirilmiş, istekli tabanı üzerinde yapılansın. CHP’nin tek gücü motivasyonlu yaygın örgütlülüktür. Sermayesi bu olmalı. Umarım geç de olsa bu istikamette yapılanmaya gidilir. (Ertunga Ardeniz)
Yeni bir ağ yapısı
Aylar evvel bir yazınızda güvenlik telaşının öne çıkarılacağını yazmıştınız. Öngörünüz yanlışsız çıktı. Seçim mağlubiyetinin birkaç kıymetli nedeni var:
CHP yüz yıllık bir parti, örgütlerin de doğal bir ömrü var. Yaşı ilerledikçe giderek kurumsallaşırken öte yandan esnekliğini kaybetmeye başladı (rigor mortis). Mesela seçime AKP tüm teşkilatıyla hazır gelmişti meğer Millet İttifakı bileşenlerindeki kopukluk gözle görülebiliyordu. Hantal yapı ve hantal başkanlar imajı AKP’nin işine yaradı (güven ve istikrar). Çağına uygun esnek ağ yapısı kurulamadı, seçmenle semtinde buluşmak miting yapmaktan daha tesirliydi.
Biz nasıl olsa kazanacağız, bu iktisat bunları götürür havası rehavet yarattı. Muhalefet anlık taktik ve strateji değişikliklerine hazır değildi (hantallık). “İşgalci/terörist” yaftalamalarına ani karşılıklar üretemedi. (Dr. Boray Uğraş)
ABDÜLKADİR SELVİ: İMAMOĞLU VE KILIÇDAROĞLU’NUN STRATEJİLERİ NE?
Hürriyet gazetesi muharrirlerinden Abdülkadir Selvi’nin “İmamoğlu ve Kılıçdaroğlu’nun stratejileri ne?” başlıklı yazısı
CHP’de kıran kırana bir uğraşın yaşanacağı kurultaya yanlışsız gidiyoruz.
Seçimden en kârlı çıkan Özgür Özel’di. Hem grup başkanı oldu hem kendi takımından Ali Uzman Başarır’ın küme başkanvekili olmasını sağladı. Hem de kendi grubundan Aysu Bankoğlu genel lider yardımcısı oldu. Bu durumda Özgür Özel’in Kılıçdaroğlu’nu desteklemesi bekleniyordu. Lakin Özgür Özel, İsmail Saymaz’a yaptığı açıklamada, “Sorumluluktan kaçmayacağım” dedi.
ÖZGÜR ÖZEL’İN TAKTİĞİ
Özgür Özel, bir yandan “Genel Başkanlığa adayım” bildirisini veriyor lakin tıpkı vakitte pazarlığa açık olduğunu gösteriyor. “Kaybeden ekipte santrafor olmak yerine şampiyon ekipte her mevkide oynamaya talibim. Sorumluluk almaktan kaçmayacağım. Gerekirse en geniş mutabakatın kesimi olan bir anlayıştan geri durmayacağım” diyor.
KILIÇDAROĞLU DEĞİŞSİN AMA
Özgür Özel, hem Kılıçdaroğlu’nun değişmesine yeşil ışık yakıyor hem Kılıçdaroğlu tasfiye ediliyor havası verilmesinden kaçınılmasını istiyor. Kılıçdaroğlu’na karşı vefalı olunmasını öneriyor.
Özgür Özel deneyimli bir siyasetçi. Kılıçdaroğlu değişsin lakin bu değişim Kılıçdaroğlu’na karşın değil, onunla birlikte olsun diye akılcı bir yol öneriyor.
Peki bu başarılabilecek mi?
İKİNCİ ADAM OLUR MU?
Özgür Özel kendini bağlamadı. Bu yarışta ben de varım diyerek ortaya çıktı.
Özgür Özel, kurultay sürecinde değerli bir rol oynayıp kurultay sonrası değerli bir koltuk elde etmeyi planlıyor. Grup başkanı olmak önemli bir vazife değil mi? Kıymetli. Ama Özgür Özel parti idaresine göz dikmiş durumda. Başarabilirse, CHP’ye Genel Lider olmak istiyor, başaramazsa kazanan ismin yanında ikinci adam olmaya oynuyor. Burada yanlış olan bir şey yoktur. Lakin başarılı olabilecek mi, orası aşikâr değil.
KILIÇDAROĞLU NE YAPACAK?
Kılıçdaroğlu ise değişim taleplerini görmüş durumda. Onun karşısında direnmek yerine kurultay sürecini başlattı. Lokal seçimler ona konjonktürel bir avantaj sunuyor. “Belediye lider adaylarını ben belirleyeceğim” diyerek lokal seçimler öncesinde gücünü kullanmak istiyor. Gerekirse Ekrem İmamoğlu ile kurultayda çarpışmayı göze almış durumda.
İMAMOĞLU’NUN STRATEJİSİ
Ekrem İmamoğlu, CHP Genel Başkanlığı için kararlı. Fakat bunu ekim ayında yapılacak olan kurultayda Kılıçdaroğlu ile çarpışarak değil, Kılıçdaroğlu’nun çekilmesini sağlayarak başarmak istiyor. Onun için değişim talebini güçlü tutuyor. “Menzile yürüme konusunda net olarak kararlıyım” dedi.
İMAMOĞLU’NUN A PLANI
İmamoğlu’nun bir A planı var, bir de B planı yapmış durumda. Bu defa daha akılcı hareket ediyor. Birinci kademede Kılıçdaroğlu ile bir kurultay savaşı yaşamak istemiyor. A planı Kılıçdaroğlu’nu çekilmeye zorlamak. Bunun için medya dayanağını ve kendisiyle birlikte hareket eden belediye liderlerini kullanıyor. Kurultay tarihi yaklaştığında CHP’nin ileri gelenlerinden heyetler oluşturup Kılıçdaroğlu’na göndermeyi planlıyor. Muharrem İnce’ye, Kılıçdaroğlu lehine çekilmesi için baskı yapıyorlardı ya, bu defa de Kılıçdaroğlu’na “Kurultayda aday olma, İmamoğlu lehine çekil, parti içi çaba yaşanmasın. Sen onursal genel lider ol” diye baskı yapacaklar.
B PLANINDA NE VAR?
Kılıçdaroğlu’nun kurultayda aday olmasını önleyemezlerse B planını devreye sokacaklar. Fakat Ekrem İmamoğlu kazanabileceğini görürse aday olur, görmezse yeni bir durum değerlendirmesi yapabilir. Sağlamcıdır.
Bu işler o denli organize bir halde yürüyor ki, CHP’deki yeni süreci biraz, Ecevit’e, “Sen çekil, yerine Hüsamettin Özkan gelsin” diye baskı yapıldığı periyoda benzetiyorum.
KILIÇDAROĞLU PLANI BOZULABİLİR
O vakit Ecevit direnmişti. Bu sefer de Kılıçdaroğlu’nun oyunu görüp direneceğini ve çekilmeyeceğini düşünüyorum.
Eğer Kılıçdaroğlu, bunlar İstanbul sermayesinin baskısıyla CHP’yi ele geçirmek istiyorlar diye bir kampanya yaparsa Ekrem İmamoğlu’nun planlarını bozabilir. Zira Kılıçdaroğlu hâlâ güçlü.
ZAFER ŞAHİN: KILIÇDAROĞLU VELİAHDINI ARIYOR
Milliyet gazetesi müelliflerinden Melih Aşık’ın “Kılıçdaroğlu veliahdını arıyor” başlıklı yazısı:
Eğer şahsen senin seçtiğin, TBMM’deki CHP kümesini emanet ettiğin Küme Liderin Özgür Özel “ Değişim” diyorsa…
Parlamentoda seni temsil eden, senin ismine konuşan Küme Başkanvekilin Gökhan Günaydın “Sadece MYK değişimi kâfi olmaz” diyerek sana kazan kaldırıyorsa…
Yıllarca el üstünde tuttuğun gazetecilerin karşına geçip, “Ama başarısız oldun, neden çekilmiyorsun” manasına gelen sözlerle sana ayar veriyorsa…
Bu bir genel lider için artık yolun sonu görünüyor demektir.
Kılıçdaroğlu’nun kurultaylarda ve parti içi iktidar yarışlarındaki tartışılmaz gücüne karşın CHP tabanı değişimi satın almış durumda. Üstelik İmamoğlu’nun muhtemel bir kurultayda Kılıçdaroğlu karşısında talihinin olmadığını bildikleri halde “Değişim” istiyorlar.
Bu işin nereye gittiği bugünden belli. Kemal Bey çekilecek. Kurultayda aday olmayacak. Bütün sorun yerini kime bırakacağında düğümleniyor.
Özgür Özel’in dün yaptığı değişim açıklaması bu yüzden değerli. CHP içinde bir küme partiyi İmamoğlu’na bırakmak istemiyor. Özgür Özel de muhtemelen bu damarı görmüş “Ben de varım” diyerek yeni devir için durum alıyor.
An prestijiyle CHP’nin yeni genel başkanı olmaya en yakın iki isim İmamoğlu ve Özgür Özel üzere görünüyor. Ancak köprünün altından daha çok sular akacak. CHP’nin yeni genel liderinin kim olacağını belirleyecek en güçlü aktör hâlâ Kılıçdardoğlu.
Yazın bir köşeye… CHP’yi kolay kolay İmamoğlu’na bırakmazlar.
Ah şu TRT izleyen gurbetçiler
CHP lideri Kılıçdaroğlu’na göre seçim başarısızlığının sorumlusu TRT izleyen köylüler!
Bazı muhalifler ise köylülerin yanına yurt dışında oy kullanan gurbetçileri de ekliyor. Efendim neymiş… Gurbetçiler seçimlerde oy kullanmamalıymış. Zira oy tercihleri seçimin mukadderatını etkiliyormuş! Latife üzere değil mi? Köylülerden sonra gurbetçiyi de günah keçisi ilan ettiler. Gurbetçiye yıllarca süren bir gayretten sonra elde ettiği yurt dışında oy kullanma hakkını bile çok görüyorlar.
Bu tartışma o denli bir noktaya geldi ki Avrupa’da yaşayan toplumsal demokrat Türkler bile isyan etti. Berlin merkezli “Sosyal Demokrat Halk Dernekleri Federasyonu” kendilerine yönelik karalama kampanyasına sayılarla karşılık verdi. Uygun ki de bunu yaptılar. Zira devreye sayı girince algı direkt çöküyor. Bakın gurbetçi oy kullanmasaymış sandıktan nasıl bir sonuç çıkacakmış…
1- Kılıçdaroğlu yurt içi sandıklarda rakibinden 1 milyon 962 bin 502 oy geride kaldı. Yurt dışında geçerli oy sayısı ise gümrükler dahil 1 milyon 920 bin 757. Yani tüm gurbetçiler oyunu Kemal Bey’ e verseydi yine de seçimi Erdoğan kazanacaktı.
2-Yurt dışı sandıkların tamamında toplam fark 367 bin 363. Buna karşılık Erdoğan yalnızca Kayseri’de Kılıçdaroğlu’na 318 bin 795 oy fark atmış. Konya’da ise rakibinden 635 bin 316 fazla oy almış. Bu iki vilayetteki fark bile yurt dışındaki farkın 2.5 katından daha fazla.
Bu sayılar gurbetçinin oyunu lisanına dolayanları utandırır mı sanki? Hiç sanmam. Onlar kendilerinde ne vakit kusur buldu ki bu sayıları görünce utanacak? Sütte leke var lakin
FATİH ALTAYLI: İMAMOĞLU TEZ ETMİYOR
Fatih Altaylı’nın “İmamoğlu çabuk etmiyor” başlıklı yazısı:
Herkes CHP’yi nelerin beklediğini konuşup duruyor, CHP üzerine tatsız latifeler yapılıyor.
Son olarak Şampiyonlar Ligi finalini kaybeden İnter üzerinden latifeler yapılmaya, Kılıçdaroğlu’nun İnter teknik yöneticisi olsa birinci yarının golsüz berabere bitmesini muvaffakiyet olarak niteleyeceği biçiminde dalga geçilmeye devam edildi.
Bu tatsız latifeler bir yana, herkes ana muhalefet partisini nelerin beklediğini merak ediyor.
Dün twitter üzerinden bir anket yaptım. Dört isimden hangisini CHP Genel Başkanı olarak görmek istersiniz diye sordum.
Burada isimler 4 farklı anlayışı ve yaklaşımı temsil ediyordu.
Kemal Kılıçdaroğlu, Ekrem İmamoğlu, Özgür Özel ve Canan Kaftancıoğlu ortasında seçim yapan 586 bin 336 kişinin yüzde 63’ü Ekrem İmamoğlu, yüzde 13’ü Kemal Kılıçdaroğlu dedi.
Özgür Özel ve Canan Kaftancıoğlu diyenler ise eşit olarak yüzde 12’şer oldu.
Anket sonuçlanmadan evvel, ben de evvel Ekrem İmamoğlu ile konuştum.
Ekrem Bey değişim konusunda daha evvel söylediklerinin ardında olduğunu, fikrinin değişmediğini belirtti. Partideki çabucak herkesle istişarelerde bulunduğunu, CHP’yi daha güçlü hale getirmek için ne yapılmalı konusunda herkesin bir arayış içinde olduğunu söyledi.
Ancak gördüğüm kadarı ile telâşlı bir tutum almayı düşünmüyordu. Kırıp dökmeden, kimseyi incitmeden sürecin yürümesinden yana idi. İvedisi yoktu. CHP’nin genel lideri olamayacağını anlarsa yeni bir parti kurmak üzere bir fikri ise hiç yoktu. Natürel bu benim izlenimim.
Ardından partinin güçlü ve akil isimlerinden kimileri ile görüştüm.
Genel kanaat partide bir değişimin kural olduğu yönünde. “Kemal Bey başarılı ve kalmalı” diyen yok.
Ancak başarısızlığın büsbütün Kemal Bey’in üzerine yıkılarak, apar topar gönderilmesini de haksızlık olarak görüyorlar. Bir başka çekinceleri ise Kemal Kılıçdaroğlu’na karşı alınacak bir halin, Alevi tabanda bir küskünlük yaratması.
Yeni MYK ile ilgili ise çok sert tenkitler yapılıyor ve bu MYK’nın CHP’nin gelmiş geçmiş ne zayıf MYK’sı olduğu konusunda bir fikir birliği var. Teşkilatın direkt genel lidere bağlanması ise partinin ağır ağabeyleri tarafından gerçek bulunuyor.
Seçimin kazanılacağı inancı üzerinden oluşturulmuş TBMM’deki parti idaresi yapısının ise kayıp bir seçimin akabinde çok da hakikat şekillenmediği inancı hakim.
Bu ortada eski vilayet liderlerinin bir harika Kurultay için imza toplaması da gündemde.
Bu Kurultay seçim Kurultay’ı değil, tüzük Kurultay’ı olacak.
Ve bu vilayet liderleri seçimde aday olmak için istifa eden yahut aday yapılmayan ya da kazanacak yerlere koyulmayan vilayet liderleri.
Bu küme bir Kurultay toplamayı başarır ise toplanan Kurultay’ı 600 imza ile seçimli hale getirmek mümkün.
İşte o vakit ne olur bilinmez.
Görünen o ki, CHP ya Ekrem İmamoğlu’nu bir yıl içinde genel lider yaparak yeni bir umut yakalayacak.
Ya da gelecek seçimde yüzde 25’i bile mumla arayacak.
MAHMUT ÖVÜR: KILIÇDAROĞLU’NUN İKİ BRÜTÜS’Ü
Sabah gazetesi muharrirlerinden Mahmut Övür’ün “Kılıçdaroğlu’nun iki Brütüs’ü” başlıklı yazısı:
CHP’li siyasetçiler ve CHP destekçisi aydınlar, gazeteciler dün seçim sürecini hakikat tahlil edemedikleri üzere bugün de seçim sonrası yaşanan derin mağlubiyetten ders almış değiller.
Oysa bu seçimler, 100 hatta 150 yıl evvel başlayan “Batıcı-Mandacı” zihniyetle gayretin bugüne yansıyan versiyonuydu ve açık bir mağlubiyetle bitti. Tarihin yanlış yerinde duran politikler için artık tasfiye periyodu başladı.
Şimdiden işe “Kemal gitsin Ekrem gelsin” hesabı üzerinden baktıklarına nazaran nasıl bir hezimet yaşadıklarının ve nasıl bir arbedeye sürüklendiklerinin farkında değiller.
Öyle olmasıydı, Kılıçdaroğlu “Pişmanlığım olmadı, yapılan her şey doğruydu” demez, mağlubiyetin en büyük ortaklarından olduğu hâlde karşısına çıkmaya hazırlanan İmamoğlu da, “Değişmeyen tek şey değişim” diye içi boş bir telaffuzla ortaya çıkmazdı.
Bu hâliyle bile CHP, içinde “ihanetin ve entrikanın” olduğu derin bir hengameye tutuşmuş görünüyor.
Kavganın bir ucunda mağlubiyete doymayan fakat koltuğu da bırakmak istemeyen Kılıçdaroğlu var. Ona karşı birinci isyan bayrağını da, elinden tutup siyasi aktör yaptığı İmamoğlu açtı. İmamoğlu’nun kısa siyasi tarihi aslında “ihanet”le dolu. Bunu “o makamı” işaret ettiği birinci günden gösterdi. Yetinmedi, Meral Akşener’le iş tutarak, Saraçhane Operasyonu’na cüret ederek, CHP MYK üyelerini kapsama alanına alarak sürdürdü.
Kılıçdaroğlu ise bütün bunları bile bile onunla “baba-oğul” münasebeti kurduğu palavrasını halkın gözünün içine baka baka söyledi.
Deyim yerindeyse tam bir “Brütüs” öyküsüyle karşı karşıyayız. Lakin bu daha işin başlangıcı ve CHP içinden kaç ihanet işareti gelir bilinmez.
İkincisi CHP Grup Başkanı Özgür Özel’den geldi. Özel şöyle diyordu:
“Sorumluluk almaktan kaçınmayacağım. Fakat fedakârlıktan da geri durmayacağım. Konuşmam ve dinlemem gereken herkesle temas edeceğim. Parti kimsenin önünü kapatmamalı…”
Özel’in kelamlarında özel bir şifre yoktu. Esasen birkaç yıl evvelce genel lider olmak istediği biliniyordu. Burada CHP’lilerin “ihanet” diye yorumladıkları şey; Özel’in art planda İmamoğlu ile kurduğu bağdı. Bu bağlantının bir ayağında da Akşener ve İP vardı.
CHP kulislerinde bu açıdan iki tez seslendiriliyor. Birinci teze nazaran; İmamoğlu CHP’nin başına geçerse hem İyi Parti’yle yerel seçimleri paylaşmakta sorun çıkmaz hem de CHP marjinal ögelerinden arınıp daha “sağ” bir siyaset izleyerek merkeze oturur. Bu durumda CHP tabanının ne kadarını kaybedeceği meçhul.
İkinci tezin başaktörü ise Özgür Özel… CHP’liler; Özel’in İmamoğlu ile kapalı kapılar arakasında zımnî bir pazarlık yaptığını ve İmamoğlu’na, “Sen tez etme, önümüzde bir erken seçim var. Partinin başına ben geçeyim, sen de cumhurbaşkanı adayımız olursun…” dediği söyleniyor.
Bu teklif İmamoğlu’nun aklına yatmış mı bilinmiyor lakin Kılıçdaroğlu’nun buna karşı da harekete geçtiği biliniyor. Özelİmamoğlu ikilisinin hesaba katmadıkları bir isim, Mustafa Sarıgül artık devrede. Büyük olasılıkla Kılıçdaroğlu, parti içindeki bu kumpası öngördüğü için delege konusunda “tecrübeli” Sarıgül’ü partiye aldı.
Bu ortada Özel ve İmamoğlu’nun bir yandan da fevkalâde kurultay için imza topladıkları söyleniyor.
CHP’yi yönetme arbedesi nasıl biterse bitsin, asıl büyük hengame daha derinde yaşanacak ve “Batıcı” siyasi aktörlerin tasfiyesi bitmeden de sonlanmayacak.